Korte geschiedenis over onze streek
In 1860 werd de Savoie Frans ...
De departementen van de Savoie en Haute-Savoie liggen in een gevarieerde regio.
Het is bijna niet in te beelden dat de Savoie een invloedrijke staat was waarvan de macht zich van de Middeleeuwen tot de 19de eeuw over de hele alpengordel uitstrekte.
Nadat het Huis van de Savoie in 1563 Chambéry verlaten had om in de 18de eeuw zijn nieuwe hoofdstad in Turijn te installeren verliet het enigszins de bakermat van zijn voorouders. Koning Victor Amadeus III van Sardinië allieert zich met andere koningen tegen de Franse revolutie.
Het is nochtans in die opgetogenheid, in Chambéry, dat de Savooiaarden in 1792 de Franse generaal Montesquieu ontvangen, die de Savoie wilt annexeren ... Dat revolutionaire intermezzo zal zowat twintig jaar duren tot de Savoie het 84ste departement van Frankrijk wordt, dat van de Mont Blanc. Het verdrag van Wenen in 1815 betekent de terugkeer naar het koninkrijk Sardinië.
Tijdens de eerste helft van de 19de eeuw draait de Savooiaardse economie op een laag pitje. De bevolking verzet zich meer en meer tegen de aanwezigheid van Piemontese belastingontvangers, ambtenaren en soldaten en is bezorgd om de acties die worden gevoerd aan de andere kant van de Alpen om de Italiaanse eenheid te bevorderen.
Italië is verdeeld en staat onder buitenlands bewind. Victor-Emmanuel II maar ook zijn vader en de eerste minister Cavour willen Italië verenigen. Door het geheime akkoord van Plombières in de Vogezen in 1858 verbindt keizer Napoleon III zich ertoe om de Piémont te helpen in haar strijd tegen Oostenrijk in ruil voor Nice et de Savoie.
De oorlog tegen Oostenrijk herbegint in 1859. Na de bloedige overwinningen van de Sardische en Franse legers, zoals in Solferino, zet Napoleon III de annexatie van de Savoie op losse schroeven door de wapenstilstand van Villafranca te tekenen. Hij maakt zich namelijk zorgen over de houding van Pruisen en de Franse opinie.
In de Savoie begint dan ook de propaganda voor of tegen de vereniging met Frankrijk. In tegenstelling tot hun opinies in 1848 zijn de conservatieven (edelen, clerus en boeren) voorstanders van de annexatie terwijl de liberalen de onafhankelijkheid of zelfs de annexatie met Zwitserland verkiezen.
Door het verdrag van Turijn op 24 maart 1860 worden de Savoie en Nice afgestaan aan Frankrijk. De annexatie werd geratificeerd door de volksstemming van 22 en 23 april 1860 waarbij de Savooiaarden zich voor of tegen de annexatie moesten uitspreken. Het is het Hof van Beroep van Chambéry dat de resultaten officieel bekendmaakte. De vraag was: 'Wilt de Savoie tot Frankrijk behoren? '. Alleen de mannen stemden. Op 135.449 stemmen waren er 71 ongeldige stembiljetten, 235 'Neen' en 130.533 'Ja' (in totaal 141.893 met de stemmen van de militairen die op aparte lijsten stonden).
In augustus en september 1860 ontvingen de twee nieuwe departementen – Savoie en Haute-Savoie – triomfantelijk hun nieuwe vorsten, keizer Napoleon III en keizerin Eugénie, tijdens de schitterende feesten die plaatsvonden in de hele provincie en in het bijzonder in Chambéry en Annecy.
De Savoie onderging uiteindelijk een vreemd lot: het was opeenvolgend een graafschap, een hertogdom en een koninkrijk, zijn hoofdstad werd verplaatst van Chambéry naar Turijn en zijn dynastie, die verwant was met alle andere dynastieën in Europa, heeft niet geaarzeld om zijn bakermat aan Frankrijk prijs te geven om te heersen over een Italiaans schiereiland dat eindelijk verenigd is.
Bron : ecomuseum van het meer van Annecy